sobota, 16 lutego 2013

Dobrzy ludzie


Bracia zaś wyprawili zaraz w nocy Pawła i Sylasa do Berei; ci, gdy tam przybyli, udali się do synagogi Żydów, którzy byli szlachetniejszego usposobienia niż owi w Tesalonice; przyjęli oni Słowo z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają. Wielu też z nich uwierzyło, również niemało wybitnych greckich niewiast i mężów. Dz.17,10-12

Temat zbawienia dobrych ludzi powraca jak bumerang. Schemat jest taki: jestem dobrym człowiekiem, nie kradnę, nie zabijam, uczciwie pracuję, rozdaję potrzebującym itp., dlatego prawdopodobnie będę w niebie. Gdy czytałem jakąś chrześcijańską książkę, kiedyś ktoś mi powiedział: czytaj, czytaj, może się nawrócisz. To było upokorzenie, kubeł zimnej wody na moje poglądy. Do czego tu się nawracać? Wszystko jest ze mną ok! Nic nie potrzebuję zmieniać, jest dobrze. Uparcie broniłem swojego status quo.
Ale jest taki typ ludzi, którzy z radością i wdzięcznością przyjmują Słowo. (zob. też Dz.2,41: Ci więc, którzy chętnie przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się tego dnia około trzech tysięcy dusz. UBG). Badają, sprawdzają argumentację wykładowcy, z otwartym umysłem odkrywają nowe prawdy biblijne. Są to ludzie, którzy charakteryzują się logicznym, niezależnym, szerokim myśleniem, dobrym wychowaniem, uprzejmością, szacunkiem do innych, pracowitością, uczciwością, zdrowym rozsądkiem. Czyli dobrzy ludzie. Dobrze urodzeni – jak nazywa greckie tłumaczenie słuchaczy w Berei. Nie często się spotyka takich ludzi, a jest wielką przyjemnością dyskusja z takim otwartym umysłem. Myślę, że niewiele im brakuje do poznania Boga (nic nie umniejszając spektakularnym nawróceniom, przemianom narkomanów, gangsterów itp.).

czwartek, 14 lutego 2013

Nowe Życie


A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez ODNOWIENIE umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe. Rz.12,2


W pierwszym momencie wydaje się, że w tym zdaniu chodzi o odświeżenie starego, poprzedniego sposobu myślenia stosując np. takie zabiegi jak: "przemalowanie", "odkurzanie", "tuning"; czy też chodzi o usunięcie tego, co podczas wędrówki życia zabrudza nasz umysł i powrót do dawnego sposobu myślenia, powrót do naszych pierwszych myśli, lub poprzednich nawyków myślowych. Tak sugeruje tłumaczenie Biblii Warszawskiej.
(Słowniki: Odnowić, odnawiać: zrobić coś, aby stara rzecz była jak nowa, przywracać czemuś wygląd rzeczy nowej, podejmować coś na nowo, np. odnowienie przyjaźni. Synonimy: odświeżyć, wznowić, dokonać renowacji, odbudować, odrestaurować, zbudować na nowo, przywrócić, rekonstruować, zacząć od nowa)

Natomiast greckie słowo tu użyte oznacza: czynić nowym, uczynienie czegoś zupełnie nowym. "Przed słowem jest dodany przyimek właściwy dla oznaczenia intensyfikacji czynności, lub cechy desygnowanej przez człon słowny lub imienny /całkowicie, do końca/" (Wielki Słownik Grecko-Polski Nowego Testamentu, wyd. Vocatio). Mamy więc tu do czynienia ze słowem oznaczającym stworzenie czegoś zupełnie nowego, czegoś, czego jeszcze nigdy nie przeżyliśmy, nigdy nie widzieliśmy, nigdy wcześniej nie wykonywaliśmy. Tak, jak do tej pory widzimy niebo i ziemię takimi jakimi są, lecz kiedyś zobaczymy wszystko nowe. Jan w objawieniu już to zobaczył: I widziałem NOWE niebo i NOWĄ ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I widziałem miasto święte, NOWE Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego. Obj. 21,1-2 Przemiana przez odnowienie umysłu z naszego wersetu oznacza całkowitą zmianę myślenia. Stare nawyki, sposoby myślenia, motywacje, dotychczasowe rozważania, refleksje, wzorce – wszystko to przeminęło w momencie nawrócenia. A więc z każdym dniem nowa myśl zmienia nasz sposób działania, ustawicznie wprowadzamy zmiany wg wzorców Biblijnych, zmiany i działania, których do tej pory nie znaliśmy. 
Nie można uczynić nowym czegoś, co już wcześniej było nowe. Nowe staje się tylko raz, jak Chrystus raz zmartwychwstał. Nasz wewnętrzny człowiek aż do śmierci poznaje kolejne nowe myśli, olśnienia, objawienia, nowe piękno, zasady, prawdy, zwyczaje; wprowadza je w życie - nowe życie, zapoczątkowane przez wiarę w zmartwychwstanie Chrystusa.
Ilustrują to poniższe wersety, w których jest użyte to samo słowo oznaczające w grece: uczynić coś zupełnie nowym, dać się odnowić, przemienić całkowicie.


Dlatego nie upadamy na duchu; bo choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny ODNAWIA się z każdym dniem. 2Kor.4,16

Nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego, a przyoblekli NOWEGO, który się ODNAWIA ustawicznie ku poznaniu na obraz tego, który go stworzył. Kol.3,9-10

Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz ODNOWIENIE przez Ducha Świętego. Tyt.3,4-5

Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze, i ODNÓWCIE się w duchu umysłu waszego, a obleczcie się w NOWEGO człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy. Ef.4,22-25

Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my NOWE życie prowadzili. Rz.6,4

Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się NOWE. 2Kor.5,17

Jest bowiem rzeczą niemożliwą, żeby tych - którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego, i zakosztowali Słowa Bożego, że jest dobre oraz cudownych mocy wieku przyszłego - gdy odpadli, powtórnie ODNOWIĆ i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko. Hebr.6,4-6